ΠΥΡΠΟΛΗΘΗΚΕ ΕΝΟΣ ΣΥΝΕΛΛΗΝΑ ΤΟ ΣΠΙΤΙ

Ανακοίνωση 227/1.6. «2010»

Για μία ακόμη φορά νοιώσαμε θλίψη ανάμεικτη με οργή όταν πληροφορηθήκαμε την περασμένη εβδομάδα, όχι βεβαίως από τα έντυπα και ηλεκτρονικά Μ.Μ.Ε. (όπως φυσιολογικά θα έπρεπε σε μία κανονική κοινωνία) αλλά τυχαία, από κοινούς μας γνωστούς, την πυρπόληση της οικίας του οστεοπαθολόγου Σωκράτη Χριστοδουλαρή, ιδρυτή και επί πολλά χρόνια διευθυντή της «Λακωνικής Αγωγής» στην αρχαία Μαρώνεια (Άγιο Κωνσταντίνο) Αττικής.

Αυτή η άνανδρη πυρπόληση της οικίας ενός ανθρώπου που απλώς επί χρόνια ανιδιοτελώς αγωνίζεται με τον δικό του τρόπο να αναδείξει κάποιες πτυχές του πολιτισμού των Ελλήνων προγόνων μας, σε συνδυασμό με προγενέστερες επιθέσεις (ακόμη και πρόσφατες, των οποίων όμως τα θύματα επέλεξαν να μην τις δημοσιοποιήσουν), είναι πασιφανώς μια ανοικτή εκφοβιστική επίθεση με μήνυμα προς πολύ περισσότερους αποδέκτες. Είναι μία βίαιη ενέργεια που αποσκοπεί στο να τρομοκρατήσει τον οποιονδήποτε άνθρωπο που με οποιονδήποτε τρόπο τολμά σήμερα να στρέφει τα μάτια της ψυχής του προς τα Ελληνικά ειωθότα και νομιζόμενα, χαλώντας έτσι την ψεύτικη εικόνα ότι ο ορισμός της ελληνικότητας δεν είναι άλλος από τον προσβλητικό για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια συνδυασμό σταυροκοπήματος, δεισιδαιμονίας, μισαλλοδοξίας, υποκρισίας, συνεχούς σκυψίματος μπροστά στους ρασοφόρους θεοκράτες και επίσης συνεχούς δοξολογήματος του υποτιθέμενου Θεού των μονοθεϊστών Ιαχωβά στην τριπρόσωπη παραλλαγή του.

Το αυτονόητο αίσθημα ασφάλειας που έπρεπε να απολαμβάνει κάθε Έλληνας που συνειδητά (και όχι κατ’ απονομήν) επιλέγει να ορίζεται ως τέτοιος σε μια χώρα που εδώ και 2 περίπου αιώνες, καλώς ή κακώς, ονομάζεται «Ελλάδα», έχει πλέον εκπέσει σε αίτημα, ή, ακόμη χειρότερα, σε ελπίδα να μην συμβεί και στον β εκείνο που ήδη έπαθε ο α. Το πρόβλημα είναι συνεπώς μεγάλο και γίνεται μεγαλύτερο όταν αναλογιστεί κανείς ότι το πιο πάνω αίσθημα ασφαλείας καλείται να παράσχει ένα κράτος του οποίου το πολίτευμα έχει απροκάλυπτα θεοκρατικό χαρακτήρα και ως εκ τούτου παρέχει αφειδώς την πολύπλευρη υποστήριξή του (ηθική, υλική και αναπαραγωγική) στους πάμπολλους εκκλησιαστικούς, περι-εκκλησιαστικούς και παρ-εκκλησιαστικούς μηχανισμούς, ένα σκοτεινό κλιμάκιο των οποίων ανέλαβε προφανώς να εκτελέσει και εκτέλεσε την άνανδρη τρομοκρατική ενέργεια κατά της περιουσίας του ιδρυτή – διευθυντή της «Λακωνικής Αγωγής».

Απέναντι σε αυτήν την καινούργια ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ, η οποία βεβαίως κείται εκτός της έως τώρα καταπολεμητικής ατζέντας του υπουργού Προστασίας του Πολίτη κ. Μιχάλη Χρυσοχοϊδη στον οποίο κοινοποιούμε την παρούσα ανακοίνωσή μας, μία τρομοκρατία που έχει ευρύτατη στόχευση (δηλαδή ένα ολόκληρο κομμάτι του ελληνικού λαού) και ταυτόχρονα στέκει αόρατη, απροσδιόριστη και έμμεσα «κρατική», εμείς οι Έλληνες Εθνικοί θα σταθούμε με άκαμπτο το φρόνημά μας και ψηλά την σημαία του αγώνα για θεσμική αναγνώριση της Ελληνικής Εθνικής Θρησκείας και επιστροφή του έθνους μας στην πραγματική του Παράδοση.

Θα σταθούμε επίσης αλληλέγγυοι, ασχέτως των όποιων είτε απλών είτε σημαντικότατων διαφορών μας (πολιτικών ή φιλοσοφικο-θεολογικών ή ακόμα και αισθητικών), σε κάθε άτομο ή συλλογικότητα που εφεξής θα δεχθεί παρόμοια επίθεση εξαιτίας και μόνον ότι στράφηκε προς τον προχριστιανικό Ελληνισμό, εξαιτίας και μόνον του ότι εμπράκτως ενόχλησε τα γελοία ιδεολογήματα και εθνικο-ιστορικά ψεύδη των κυρίαρχων θεοκρατών.

ΥΠΑΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΕΘΝΙΚΩΝ

ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΟΡΘΟΔΟΞΑ ΨΕΜΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΑΤΙΑ;

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΘΙΑΣΟΥ «ΔΕΛΦΥΣ»-ΥΣΕΕ ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ "ΣΤΡΑΤΟΙ ΚΑΙ ΤΕΧΝΙΚΕΣ"

Αρ. επιστ. 100/6/17-5-2010

Προς: Περιοδικό ‘’Στρατοί και Τακτικές’’

Παντελή Χόρν 10 Α Ν. Ψυχικό, Αθήνα 15451

Θέμα: Δημοσίευμά σας, περί της φιλοσόφου Υπατίας.


Αξιότιμοι κύριοι.

Πρωτίστως επιθυμούμε να σας συγχαρούμε για την εκδοτική σας προσπάθεια σχετικά με το καινούργιο περιοδικό ‘’Στρατοί και Τακτικές’’, ευχόμενοι η κυκλοφορία του να πολλαπλασιαστεί συν τω χρόνο.

Δευτερευόντως επιτρέψτε μας να εκφράσουμε τις παρατηρήσεις –απόψεις μας, σχετικά με τα γραφόμενά σας, τα αφορούντα στην Υπατία.

1) Στη σελίδα υπ` αρ. 5, ‘’Ιστορικές επιλογές’’, τις οποίες υπογράφει ο κ. Μανακανάτας, επικαλούμενος έγκριτους ιστορικούς, μεταξύ άλλων διαβάζουμε:

‘’… η Υπατία δεν δολοφονήθηκε με εντολή της επίσημης Εκκλησίας, αλλά από μια ομάδα φανατισμένων χριστιανών που διέπραξαν ένα βίαιο έγκλημα, τραυματίζοντας θανάσιμα το κύρος της (Εκκλησίας) και δίνοντας ερείσματα σε ανθελληνικούς κύκλους μέχρι και σήμερα’’.

Από πότε το ζητούμενό μας είναι, το αν η Υπατία δολοφονήθηκε από φανατισμένους χριστιανούς ή από την επίσημη χριστιανική Εκκλησία;

Το πασίγνωστα αποδεδειγμένο είναι ότι η Υπατία δολοφονήθηκε από χριστιανούς. Τελεία και παύλα. Η διάκριση, (φανατισμένοι χριστιανοί ή επίσημοι χριστιανοί), περιττεύει. Διότι σε καμιά περίπτωση δεν εξωραΐζει τη δολοφονία καθιστώντας τους δολοφόνους, ‘’ολίγον’’ δολοφόνους, εκτός εάν ήταν κάτω του τότε ορίου ενηλικίωσης οπότε δεν είχαν και πλήρη δικαιοπρακτική ικανότητα γι` αυτήν τους την δολοφονική ενέργεια και πρέπει να τους αθωώσουμε.

2) Όσον αφορά τα ερείσματα που η δολοφονική αυτή ενέργεια έδωσε και δίνει μέχρι σήμερα στους ανθελληνικούς κύκλους(;) να τραυματίζουν θανάσιμα το κύρος της χριστιανικής Εκκλησίας, τί εννοείτε; Ποιοι είναι οι ανθελληνικοί κύκλοι; Μήπως όσοι Έλληνες δεν πρεσβεύουν τον Χριστιανισμό ως θρησκεία, συγκαταλέγονται στους ανθέλληνες;

Μήπως το γνωστό προπαγανδιστικό σύνθημα της επταετίας ‘’Ελλάς, Ελλήνων, Χριστιανών’’, έχει συνδεθεί με το σενάριο της παιδικής και εφηβικής ηλικίας κάποιων νεοελλήνων, κάμνοντας ανεπανόρθωτη ζημιά στο υποσυνείδητό τους, με αποτέλεσμα να ταυτίζουν τον θαυμαστό για τα διαχρονικά οικουμενικά του επιτεύγματα ελληνισμό, με την ξενόφερτη θρησκεία της ερήμου, τον Χριστιανισμό και συνεπώς να νομίζουν ότι Έλληνας σημαίνει Χριστιανός και Χριστιανός σημαίνει Έλληνας;

Διότι, λόγου χάρη, οι εκπροσωπούντες τον Ιεροπρακτικό Θίασο «ΔΕΛΦΥΣ»-ΥΣΕΕ, δεν τυγχάνουν Χριστιανοί, αλλά Έλληνες Εθνικοί οι οποίοι πρεσβεύουν την πατρογονική μας λατρεία ουσιαστικά και τυπικά και καλούν τον οποιοδήποτε σταυροκοπούμενο και προσκυνημένο ορθόδοξο, καθολικό, ιεχωβά και οποιασδήποτε άλλης παραλλαγής χριστιανούλη, να μετρηθεί μαζί τους στο ζύγι της δικαιοσύνης ως προς το ελληνικό φρόνημα, τον πατριωτισμό και την εθνική συνείδηση, για να δούμε που θα γείρει η πλάστιγγα.

Τους σύγχρονους ανθελληνικούς κύκλους αναζητείστε τους σε κάτι θολοκουλτουριάρικα κομματίδια και οργανώσεις που εμμέσως πλην σαφώς, ψελλίζουν περί του ονόματος των Σκοπίων βάζοντας μπροστά, στη μέση ή στο τέλος τον όρο ‘’Μακεδονία’’ και που ορμώνται-εδρεύουν στην ακριτική μας Φλώρινα.

Τους σύγχρονους ανθελληνικούς κύκλους αναζητείστε τους ανάμεσα στον γνωστό και μη εξαιρετέο μητροπολίτη ο οποίος, σε αντίθεση με τους προαναφερόμενους θολοκουλτουριάρηδες, εναντιώνεται στη χρήση του όρου ‘’Μακεδονία’’ ως προς το όνομα των Σκοπίων υποδυόμενος (εκ του ασφαλούς) τον υπερπατριώτη, αλλά εάν είχε μόνο μια δυνατότητα επιλογής μεταξύ των χαρακτηρισμών ‘’ Έλληνας ή ‘’Χριστιανός’’, θα επέλεγε τον χαρακτηρισμό ‘’Χριστιανός’’ όπως έκανε ο Γεννάδιος Σχολάριος, εάν ενθυμείστε.

Τους σύγχρονους ανθελληνικούς κύκλους αναζητείστε τους μεταξύ των κυρίων, κυρίων που συμμετέχουν στα στρογγυλά δημοσιογραφικά τραπέζια και στα τηλεοπτικά παράθυρα και που χρησιμοποιούν την λέξη ‘’ρατσισμός’’ τόσο συχνά, όσο συχνή είναι και η έλλειψη επιχειρημάτων τους σε κοινωνικοπολιτικά θέματα συζήτησης. Τόσο συχνά, όσο συχνά αποφεύγουν να φοράνε γραβάτα, έχοντας προσδώσει ακόμα και σ` αυτό το ενδυματολογικό αξεσουάρ, ρατσιστικές διαστάσεις…

Τέλος, τους σύγχρονους ανθελληνικούς κύκλους αναζητείστε τους σε όλους αυτούς που άνοιξαν τα σύνορα της χώρας μας άνευ όρων και προϋποθέσεων, εν ονόματι της παγκοσμιοποίησης και της ισοπέδωσης των ελληνικών αξιών και τους οποίους ψηφίζετε.

Όσον αφορά τους από το πάλαι ποτέ ανθελληνικούς κύκλους, αναζητείστε τους στους νόμους της ακμής των Ρωμαιοχριστιανικών χρόνων (4ο και 5ο αιώνα μετά απαρχής χριστιανικής χρονολόγησης) όπου συνέβησαν τα αποτρόπαια εγκλήματα του βίαιου εκχριστιανισμού των Ελλήνων Εθνικών για την υποχρεωτική ‘’σωτηρία’’ της ψυχής τους και τότε θα διαπιστώσετε ότι ακόμα και ο Τζεσούα (Ιησούς) ο επονομαζόμενος ‘’Χριστός’’, δεν είχε καθόλου σχέση με τον Χριστιανισμό.

Ανθελληνικούς κύκλους αναζητείστε στον Ιουστινιάνειο Κώδικά, στις ρήσεις και τα αποφθέγματα των ‘’φιλελλήνων’’ πατέρων της Εκκλησίας Μέγα Βασίλειο, Ιωάννη Χρυσόστομο, πατριάρχη Αλεξανδρείας Θεόφιλο και όλους αυτούς που η επίσημη Εκκλησία τιμά και εορτάζει σήμερα ως Αγίους και εσείς τους προσκυνάτε.

3) Στη σελίδα υπ` αρ. 92, έχετε μεταφέρει-αναδημοσιεύσει, με ιδιαίτερη σπουδή, το άρθρο του κυρίου Παντελεήμονος Δ. Καρύκα (προσφωνούμενου για εσάς ‘’πάτερ’’) στο οποίο διαβάζουμε:

‘’…ποια ήταν αυτή η ‘’πατρώα θρησκεία’’; Ήταν μήπως η μινωική λατρεία; Μήπως ήταν η λατρεία του Δωδεκαθέου; Ή μήπως… ήταν ο απίθανος θρησκευτικός ‘’αχταρμάς’’ που επικράτησε στις ελληνικές χώρες από τους ελληνιστικούς χρόνους και έφτασε στο θλιβερό του απόγειο στους χρόνους της ρωμαϊκής κυριαρχίας; ‘’Μάρτυρας’’ ποιας ‘’πατρώας θρησκείας’’ ήταν λοιπόν η Υπατία; ’’

Κατά πρώτον, ο όρος ‘’πατρώα θρησκεία’’ είναι κατά συνθήκη όρος, προκειμένου να γίνεται αντιληπτός σε εσάς. Αυτό που οι Έλληνες εννοούμε είναι απλώς, το σύνολο των ‘’νομιζομένων’’ του έθνους μας, στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον και για εμάς αυτό το σύνολο είναι μία δίχως αρχή και τέλος πνευματική συνεξέλιξη με την βιολογική, κοινωνική, πολιτική και πολιτισμική οντότητα του έθνους που λέγεται ελληνικό.

Κατά δεύτερον, σας επιστρέφουμε τον χαρακτηρισμό ‘’θρησκευτικός αχταρμάς’’ ο οποίος προσβάλει κάθε Έλληνα Εθνικό που πρεσβεύει τα πάτρια ειωθότα και νομιζόμενα και που θα έπρεπε να προσβάλει και εσάς, διότι ο ‘’θρησκευτικός αχταρμάς’’ είναι η λατρεία και των δικών σας προγόνων εφόσον και εσείς είστε Έλληνες, τουλάχιστον ως προς την καταγωγή. Και μην πείτε ότι οι απόψεις που δημοσιεύονται στο περιοδικό δεν εκφράζουν απαραίτητα και τη γνώμη του περιοδικού, διότι είπαμε: Το άρθρο του κ. Καρύκα δεν σας εστάλει απλά, αλλά το μεταφέρατε από το site της Μητρόπολης Καισαριανής αναδημοσιεύοντάς το, πράγμα που καταδεικνύει ότι ενστερνίζεστε πλήρως τις απόψεις του αρθρογράφου.

Υπό καθεστώς λοιπόν θρησκευτικού αχταρμά, τελούν οι ανά τον κόσμο Χριστιανοί με τις πάμπολλες δογματικοαιρέσεις τους και έτι περισσότερο απ` όλους, υπό θρησκευτικό αχταρμά, τελούν οι νεοέλληνες ορθόδοξοι, οι οποίοι στην καθημερινή πρακτική τους δεν τηρούν τίποτα ή σχεδόν τίποτα από το θρησκευτικό δόγμα το οποίο πρεσβεύουν, μόνο τυπικά, στα χαρτιά των ληξιαρχικών πράξεων του ετσιθελικού και προσήλυτου νηπιοβαπτισμού τους.

Ο κάθε νεοέλληνας ορθόδοξος έχει επινοήσει και μια δική του θρησκεία από ελαφρώς παραλλαγμένη έως άσχετη με τους κανόνες της ορθόδοξης Εκκλησίας.

Λόγου χάρη, αποποιείται το μυστήριο του χριστιανικού γάμου αλλά χρίζει τα παιδιά του χριστιανάκια. Προσέρχεται στη ‘’θεία κοινωνία’’ άνευ εξομολογήσεως. Εορτάζει τις παγανιστικές απόκριες κι ας τις καταδικάζει η επίσημη Εκκλησία. Προβαίνει σε εκτρώσεις ένεκα οικογενειακού προγραμματισμού κι ας τις θεωρεί εγκληματικό ‘’αμάρτημα’’ η επίσημη Εκκλησία η οποία αντιμετωπίζει τις αμέτρητες ‘’αμαρτωλές’’ παρασπονδίες των πιστών της με περίσσεια ανοχή, γνωρίζοντας καλά ότι αν τους τραβήξει το λουρί προσπαθώντας να τους φέρει στον δρόμο της ορθοδοξίας θα απολέσει το μεγαλύτερο μέρος του ποιμνίου της που τη συντηρεί και της επιτρέπει να υπάρχει.

Εν κατακλείδι μην κόπτεστε για την υπονόμευση της ορθοδόξου Εκκλησίας. Το θεοκρατούμενο Βυζαντινορωμαίικο νεολληνικό κρατίδιο την βοηθά να διατηρεί το μαγαζί της, ακόμα ανοιχτό. Ένα μαγαζί που έκανε δειλά τα εγκαίνιά του στην εποχή της Υπατίας αλλά που εκείνη δεν μπήκε ποτέ μέσα και δεν αγόρασε τίποτα.

Μετά τιμής και πικρίας

Για τον Θίασο «ΔΕΛΦΥΣ»

Δρ. Λεωνίδας Λ. Μπίλλης

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΝΑ ΜΕΤΑΤΡΑΠΕΙ Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΜΑΣ ΣΕ ΑΠΛΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΠΛΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΣΕ ΕΚΕΙΝΟ ΠΟΥ ΑΥΤΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΝΑ ΜΕΤΑΤΡΑΠΕΙ Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΜΑΣ ΣΕ ΑΠΛΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΠΛΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΣΕ ΕΚΕΙΝΟ ΠΟΥ ΑΥΤΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ

Ανακοίνωση 225 / 26.5.«2010»

Όπως δυστυχώς συνηθίζεται εδώ και 5 χρόνια κάθε Μάϊο και Ιούνιο, το Ύπατο Συμβούλιο των Ελλήνων Εθνικών έγινε και εφέτος αποδέκτης αρκετών απαράδεκτων γραπτών και ηλεκτρονικών επιστολών από κυρίως ανώνυμα άτομα που ανήκουν (ή παριστάνουν ότι ανήκουν!) στον λεγόμενο «αρχαιολατρικό» ή «ελληνοπρεπή» χύδην «χώρο», ο οποίος ως γνωστόν αυτή την χρονική περίοδο αναλώνεται στο να διοργανώνει κάποιες δήθεν «ενωτικές», συμφυρματικές και φεστιβαλικού χαρακτήρα εκδηλώσεις. Η αφορμή γι’ αυτή την εντελώς απρόκλητη «εκστρατεία» που κάποιοι προφανώς έχουν συντονίσει εναντίον μας, γνωρίζουμε βεβαίως ότι δεν είναι άλλη από την γνωστή επιλογή ημών, του κύριου φορέα της Ελληνικής Εθνικής Θρησκείας, να μην ξανασυμμετάσχουμε σε τέτοιου είδους συμφυρματικές εκδηλώσεις. Επειδή όμως οι αντιδράσεις κάποιων ανθρώπων από γελοίες έχουν γίνει τώρα πλέον και αηδιαστικές, είμαστε υποχρεωμένοι να αποσαφηνίσουμε για πολλοστή, πλην όμως τελευταία φορά, κάποια πράγματα, αλλά και ταυτόχρονα να ανακοινώσουμε μερικά νεότερα.

Πριν από δύο περίπου δεκαετίες εξουσιοδοτηθήκαμε να φέρουμε ανοικτά στο νεο-ελληνικό κοινωνικό προσκήνιο το ζήτημα της παλινόρθωσης της Ελληνικής Εθνικής Θρησκείας, το οποίο έθεσαν τελευταίοι οι, κυρίως «στρατιότι», πολυάριθμοι οπαδοί του Πλήθωνος στον Μωρέα και την Ήπειρο και επί πεντέμισι αιώνες μαύρου κατατρεγμού διατηρήθηκε επίκαιρο και θερμό μέσα από οργανωμένες μυστικές οδούς που κατόρθωσαν να το φέρουν με επιτυχία μέχρι τις ημέρες μας. Ελάχιστα χρόνια μετά από εκείνη την εξουσιοδότηση, ιδρύσαμε και τυπικά πλέον το Ύπατο Συμβούλιο των Ελλήνων Εθνικών και έκτοτε δώσαμε έναν ανεπανάληπτο, απέραντα μεγάλο και πολύ δύσκολο αγώνα, με σκοπό την υγιή επανελλήνιση μέσα από την παλινόρθωση της πραγματικής εθνικής μας Παράδοσης και Θρησκείας και την θεσμική αναγνώριση της τελευταίας από την νεοελληνική πολιτεία.

Απέναντι μας βρήκαμε από την πρώτη κιόλας στιγμή την στυγνή ορθόδοξη θεοκρατία, που εξαρχής, όπως και σήμερα ακόμη, αντιμάχεται μια τέτοια προοπτική με κάθε πρόσφορο γι’ αυτήν μέσο που μπορεί να της παράσχει η τεράστια οικονομική και πολιτική της δύναμη. Όμως αυτό ήταν αναμενόμενο. Σε κάθε αγώνα ενός καταστημένου του οποίου τα θεμέλια τρίζουν και θρυμματίζονται, είναι απολύτως αναμενόμενη η χρήση της απειλής, του εκβιασμού, της εξαγοράς, της οικονομικής ή επαγγελματικής βλάβης, της συκοφαντίας, της πληρωμένης στράτευσης, του αντιπερισπασμού και όλου του σχετικού οπλοστάσιου που ήδη και κατ’ επανάληψη δοκιμάστηκε εναντίον μας, με εξαίρεση μόνον την προσπάθεια φυσικής εξόντωσής μας, προφανώς από τον φόβο των βαριών ποινικών ευθυνών σε περίπτωση ανακάλυψης των ηθικών και φυσικών δραστών.

Δεν ήσαν όμως μόνο οι θεοκράτες και οι πολύμορφοι βαλέδες τους που βρέθηκαν απέναντί μας. Μετά από αιώνες αποκοπής της συντριπτικής πλειοψηφίας του έθνους των Ελλήνων από την αρετή, την ευσέβεια και την αιδώ των παλαιών ελεύθερων προγόνων μας, στάθηκε εξαιρετικά δύσκολο να περάσει στους πολλούς το τι ακριβώς είναι και τι ακριβώς απαιτεί η Ελληνική Εθνική Θρησκεία. Οι περισσότεροι την εξέλαβαν και εξακολουθούν να την εκλαμβάνουν λανθασμένα (ή επειδή έτσι τους βολεύει) είτε ως εφαλτήριο για αντιχριστιανισμό ή αντιεβραϊσμό, είτε ως προθάλαμο στον εθνικισμό, είτε ως πεδίο βιοπορισμού ή ικανοποίησης καταξιωτικών συνδρόμων, είτε ως πλαίσιο φυγής από την πραγματικότητα και ονειροπόλησης, είτε ως δικαιολογία για οργάνωση μαζικών φεστιβαλικών εκδηλώσεων, μοναδικός σκοπός των οποίων είναι «να περνάει καλά» το κατά κανόνα άσχετο με την εθνική μας θρησκευτικότητα πλήθος.

Οι πρώτες από αυτές τις εκτροπές είναι βεβαίως αντιμετωπίσιμες, αν και όχι δίχως σημαντική από πλευράς μας σπατάλη πολύτιμων δυνάμεων. Εκείνο όμως που δεν μπορούμε να καταπολεμήσουμε, και δεν είναι του ενδιαφέροντός μας άλλωστε κάτι τέτοιο, είναι η τάση των ανθρώπων της εποχής μας προς την ελάσσονα προσπάθεια, το επιφανειακό, το θεαματικό, το διασκεδαστικό και, κυρίως, προς αυτό που δεν απαιτεί αλλαγή έθους και συνείδησης. Μετά από μία περίπου δεκαετία τέτοιων εκτροπών, γινόμαστε σήμερα μάρτυρες μιας μανίας ελληνοφανούς φεστιβαλισμού, που θεωρεί ότι υπηρετεί την επανελλήνιση με το να συγκεντρώνει από καιρού εις καιρόν μικροπλήθη παντελώς άσχετων με την Εθνική μας Θρησκεία ανθρώπων, όχι μόνο γύρω από πολιτιστικού χαρακτήρα δρώμενα, αλλά ακόμα και γύρω από τελετές που προσφάτως (γιατί δεν ίσχυε παλαιότερα) οι διοργανωτές τους δεν έχουν ενδοιασμό να τις παρουσιάζουν ως λατρευτικού χαρακτήρα. Από αφέλεια λοιπόν ή από άλλες λιγότερο αθώες αιτίες, γίνονται επικλήσεις προς τους Θεούς μας και επιδεικνύονται τα άγια των αγίων μας μπροστά σε άσχετους θεατές που δεν επιδεικνύουν τον ελάχιστο σεβασμό προς τα εθνικά σεβάσματα και αυτό μάλιστα θεωρείται ως... το απαύγασμα (ή η... «κορυφαία εκδήλωση») της «ελληνοπρέπειας», σε σημείο μάλιστα που να εισπράττει το μένος των φεστιβαλιστών όποιος, είτε φορέας είτε επώνυμος άνθρωπος, αρνείται να συμμετάσχει σε αυτή την κραυγαλέα ασχήμια: ακόμα και ψευτο - «Παναθήναια» ετοιμάζονται για το άμεσο μέλλον και μάλιστα μοιράζονται και από τώρα οι υποσχέσεις για χρηματικές αμοιβές!

Το ζωντανό από τον 15ο αιώνα αίτημα της παλινόρθωσης της Ελληνικής Εθνικής Θρησκείας κινδυνεύει φανερά λοιπόν σήμερα, σήμερα που υποτίθεται ότι η σχετική πολιτική ελευθερία επιτρέπει την μετά από συνεχή και στρατηγικό αγώνα θεσμική ικανοποίησή του, να ξεπέσει σε διεκδίκηση του αρτιότερου ή θεαματικότερου φολκλορισμού με όσο το δυνατόν πιο «πολυπληθές» και πιο «χαρούμενο» και «αφελές» μικροπλήθος. Κάτι δηλαδή που, εάν επικρατήσει, θα ακυρώσει για πολλές δεκαετίες την υπόθεση της πραγματικής παλινόρθωσης και θεσμικής αναγνώρισης, για την οποία εμείς αγωνιζόμαστε, αφού η Ελληνική Εθνική Θρησκεία θα έχει αναντίρρητα απομακρυνθεί από τον εαυτό της και υποβιβαστεί στην αναπαράστασή της.

Σε αυτή την πονηρή ροή εικόνων που παρασύρει τα πάντα «και κάποιος άλλος κατευθύνει όπως του αρέσει τούτη την απλοποιημένη επιτομή του αισθητού κόσμου» για να δανειστούμε από τον Ντεμπόρ, εμείς ωστόσο δεν έχουμε καμία απολύτως πρόθεση να αντιπαρατάξουμε δικούς μας, υποτίθεται «υγιείς», φεστιβαλισμούς στους φεστιβαλιστές και αδίκως ανησυχούν αυτοί για κάτι τέτοιο, γιατί δεν θα το επιχειρήσουμε ποτέ. Αυτό από το οποίο κινδυνεύει η Ελληνική Εθνική Θρησκεία δεν είναι η αναπαράστασή της, ή ακόμη χειρότερα η παραποίησή της, αλλά το πιθανό σφάλμα να τις υιοθετήσει και η ίδια, εξαφανιζόμενη για πάντα μέσα τους.

Δεν θα εμποδίσουμε επίσης κάποια εύπιστα μέλη μας, τα οποία γνωρίζουμε ότι πολιορκούνται στενά για να αποστατήσουν προς τον φεστιβαλισμό, να το πράξουν και μάλιστα μια ώρα αρχύτερα, εάν τέτοιο είναι το ζητούμενο ή το κριτήριό τους. Ο καθένας αξίζει άλλωστε τις επιλογές του και αυτοί που αναζητούν την φιγούρα ή το αργύριον είναι κρίμα να τα στερηθούν. Για εμάς πάντως δεν κάνουν, αφού γνωρίζουμε καλά ότι η αγωνιστική ισχύς δεν κρύβεται στους αριθμούς για τον απλό λόγο ότι το όποιο χαμηλό, απλοϊκό και χυδαίο στοιχείο υπερτερεί πάντοτε αριθμητικά του όποιου υψηλού, σοβαρού και ποιοτικού. Συνεπώς η ποιότητα, η αρετή, η αγωνιστικότητα και η ευσέβεια είναι τα μοναδικά στοιχεία που όντως ενδιαφέρουν το Ύπατο Συμβούλιο των Ελλήνων Εθνικών.

Κατ’ επέκταση, το Ύπατο Συμβούλιο των Ελλήνων Εθνικών ενδιαφέρεται και για ν’ αυξήσει κάποιες αποστάσεις που ήδη έχει λάβει. Από την μία την απόσταση από τα μικροπλήθη του λεγόμενου «χώρου», που βεβαίως έχουν κάθε δικαίωμα να πορευθούν όπου θέλουν και να καταλήξουν όπου τους αρμόζει αλλ’ επ’ ουδενί και να το σύρουν μαζί τους, όπως δεν έχουν και δικαίωμα να το βρίζουν επειδή δεν συναγελάζεται και δεν εξομοιώνεται. Τι νοοτροπία και τούτη! Από την άλλη, ενδιαφέρεται να διατηρήσει και εν συνεχεία να αυξήσει την επίσης ήδη απόστασή του από κάθε διαδικασία ή ακόμη και νοοτροπία που βεβηλώνει και ευτελίζει τα σεβάσματα της Ελληνικής Εθνικής Θρησκείας.

Γι’ αυτόν τον λόγο, το Ύπατο Συμβούλιο των Ελλήνων Εθνικών αποφάσισε σε εδική συνεδρίασή του όλες οι ιεροπραξίες του ετήσιου εορταστικού του κύκλου, με εξαίρεση μόνον

την τελετή για την καλοχρονιά (Χειμερινό Ηλιοστάσιο – Γέννηση Θεού Τριεσπέρου Ηρακλέους),

την τελετή υποδοχής της άνοιξης (Εαρινή Ισημερία), και

την απόδοση τιμής στους Μαραθωνομάχους (γύρω στην Φθινοπωρινή Ισημερία)

να γίνονται εφεξής «εν κλειστώ» από τους αρμόδιους για τον κάθε Θεό ιερείς / ιέρειες και παρουσία μόνον των ορκισμένων μελών μας (των λεγόμενων «Ομοίων»).

Με αυτόν τον τρόπο θα τελεί εφεξής τις ιεροπραξίες της η Ελληνική Εθνική Θρησκεία, μέχρι αυτή να παλινορθωθεί πλήρως, δηλαδή με ΘΕΣΜΙΚΗ αναγνώρισή της, στην καταπατημένη και λεηλατημένη πατρίδα μας που τώρα βρίσκεται υπό την τυραννία της ορθόδοξης θεοκρατίας και των βαρβαρικών μαζών που αυτή παράγει ώστε να τις έχει στήριγμα. Οι ιεροπραξίες μας θα ξαναγίνουν δημόσιες, μόνο όταν θα υπάρχει ήδη το θεσμικό πλαίσιο να απονέμεται στην Ελληνική Εθνική Θρησκεία ο πρέπων σεβασμός.

Αυτονόητο είναι ότι εφεξής από τις δικές μας τελετές δεν θα δημοσιεύεται και κανενός είδους οπτικό ή ηχητικό υλικό. Ποτέ πια οι λατρευτικές μας πράξεις δεν θα αποτελούν θέαμα για βέβηλα μάτια, πόσο μάλλον «διαφημιστικό υλικό» προς ανθρώπους που δεν αξίζει ούτε καν να μας πλησιάσουν. Όποιος από τούδε έχει την περιέργεια να μας γνωρίσει, θα πρέπει να αρκεστεί στα όσα θα δημοσιεύουμε είτε από τις διαλέξεις και τις άλλες εκδηλώσεις που διοργανώνουμε για την μόρφωση της κοινότητάς μας, είτε από τις πιο πάνω τρεις μόνον ανοικτές τελετές μας, είτε από τους θεσμικο-κοινωνικούς αγώνες που δίνουμε για μια πιο ελληνική και πιο ανθρώπινη Ελλάδα. Όποιος επίσης από τούδε θελήσει να γίνει ένας από εμάς θα πρέπει προηγουμένως να έχει ξεκαθαρίσει με τον εαυτό του εάν είναι ή όχι ικανός να αφοσιώνεται, να κατανοεί και να υιοθετεί στόχους και, πάνω από όλα, ΝΑ ΜΑΧΕΤΑΙ.

ΥΠΑΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΕΘΝΙΚΩΝ

ΑΠΟΣΑΦΗΝΙΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΜΑΡΜΕΝΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΜΑΝΤΙΚΗ

Η αρχή της ομιλίας του συγγραφέα Βλάση Ρασσιά «Αποσαφηνίσεις για την Eιμαρμένη και την Mαντική» στο Φιλοσοφικό Αθήναιο «Εκατηβόλος», το Σάββατο 10 Aπριλίου 2010.

Ολόκληρη η ομιλία διατίθεται σε DVD παραγωγής του Φιλοσοφικού Αθήναιου «Εκατηβόλος»: ysee@ysee.gr