«Το να φθονείς κάποιον, είναι σαν να ομολογείς ότι εσύ είσαι κατώτερος από εκείνον» (Αριστοτέλης)
«Ποτέ ο ζηλόφθονος δεν συγχωρεί την αξία» (Κορνήλιος)
Ένα σύννεφο μεμψιμοιρίας και μιζέριας καλύπτει την κάθε τους σκέψη, την κάθε τους κίνηση. Άνθρωποι με παντός είδους συμπλέγματα, κλειστοί, ανασφαλείς, που τρέμουν οποιαδήποτε αλλαγή στο άμεσο περιβάλλον τους. Οχυρώνονται πίσω από το δεδομένο, το σίγουρο και πολεμούν κατά όποιου θα μπορούσε να διαταράξει "τον εφησυχασμένο ύπνο" τους.
Ζηλοφθονούν όποιον τα καταφέρνει καλύτερα από αυτούς – όσους επιδιώκουν να ξεφύγουν απ’ τη ομογενοποιημένη μάζα μες την οποία κολυμπούν ("ο φρικτός φόβος ότι κάποιος, κάπου μπορεί να είναι ευτυχισμένος"). Περιφρονούν και απαξιώνουν όποιον δεν έχει τα χαρακτηριστικά τους. Προβοκάρουν κάθε ενέργεια ενός αντικειμενικά ικανότερού τους.
Ο ατομικισμός σε όλο του το μεγαλείο.
Ανέκαθεν κόλακες και υποστηρικτές κάθε μορφής εξουσίας για να κερδίσουν την εύνοιά της προς επίτευξη του προσωπικού τους καιροσκοπισμού. Ο ατομικισμός ως αξία. Η έννοια της αξιοπρέπειας έρχεται σε δεύτερη μοίρα όταν παρεμβαίνει το προσωπικό συμφέρον.
Η έλλειψη παιδείας στο απόγειό της. Η έλλειψη αισθητικής στον κολοφώνα της δόξας της.
Άνθρωποι που δεν αναζητούν το γιατί, αλλά παγιώνουν και παπαγαλίζουν παρωχημένες αντιλήψεις και κυρίως συνθήματα. Που δεν κάνουν ποτέ αυτοκριτική - που δε θα μπορούσαν να αναγνωρίσουν τον εαυτό τους στον καθρέπτη, και συνεπώς τα λάθη τους.
Άγονται και φέρονται από εκείνους που (εύκολα) μπορούν να υποδαυλίσουν τα πιο ταπεινά τους ένστικτα. Ανέκαθεν υποχείρια των δημαγωγών και σκλάβοι του εκάστοτε συστήματος, τρέφονται από μεγαλόσχημες λαϊκιστικές ρήσεις, αγαπούν τις στολές (από στρατιωτική παραλλαγή μέχρι κουστούμι) και θεοποιούν τα πρόσωπα που τις φορούν. Αποτελούν τη βάση και το υποστύλωμα κάθε φασιστικού καθεστώτος.
Πηγή: Ιστολόγιο JUNGLE.
