Η Ελληνική Εθνική Θρησκεία είναι:
Αυτόχθων: Διότι αυτή διεμορφώθη θεολογικώς και λατρευτικώς «φυσικώ τω τρόπω» μέσα από τις χιλιετίες στον πολύ συγκεκριμένο γεωγραφικό χώρο, όπου έζησε και μεγαλούργησε το ελεύθερο Ελληνικό Έθνος, όντας μία ιδιαίτερη και μοναδική Θρησκεία, σύμφυτος με όλα τα στοιχεία της Ελληνικότητος και απολύτως σύμφωνη με τον ιδιαίτερο χαρακτήρα της πατρίδος και μητρίδος γής των Ελλήνων, καθώς και με την ιδιαίτερη ιδιοσυγκρασία των ανθρώπων που την κατοίκησαν, δηλαδή των Ελλήνων.
Φυσική: Διότι δεν έχει ιδρυθεί υπό ενός ανθρώπου αλλ’ αντιθέτως η Θεολογία και η Λατρευτική της διεμορφώθησαν «φυσικώ τω τρόπω» και λογικώς, διά μέσου πολλών χιλιετιών συστηματικής παρατηρήσεως του Κόσμου και συνεχούς εξασκήσεως στην εγγύτητα προς τους Θεούς υπό αμετρήτων πνευματικών και καλλιεργημένων ανθρώπων, υψηλοτάτου διανοητικού επιπέδου, αφού άλλωστε εκείνοι και μόνον εκείνοι εθεμελίωσαν και ανέπτυξαν το Ελληνικό πολιτισμικό θαύμα. Ως τέτοια, δηλαδή Φυσική, η Ελληνική Εθνική Θρησκεία εσεβάσθη πάντοτε και εξακολουθεί να σέβεται όλες τις προγενέστερες παραδόσεις, πεποιθήσεις και πρακτικές αυτής, πλην όμως, χωρίς να είναι αιχμάλωτος «ορθοδοξιών» και «ιερών γραφών», παραμένει αυτή δυναμική και εξελισσομένη και ποτέ δεν ευρίσκεται εις αναντιστοιχία προς το εκάστοτε ηθικό, γνωστικό και εν γένει πολιτισμικό περιβάλλον των θρησκευτών της.
Προαιώνια: Διότι η λατρεία αυτής ασκείται από αρχαιοτάτων χρόνων, οι οποίοι χάνονται στην αχλύ της απωτάτης προϊστορίας, έως και σήμερα και συνεπώς είναι αρχαιοτέρα από κάθε άλλη «γνωστή» ή μη γνωστή Θρησκεία της πατρίδος μας.
Οργανική: Διότι αυτή δεν αποτελεί διαχωρισμένη Θρησκεία, ούτε υπηρετείται από επαγγελματικό ιερατείο, αλλά από αρχαιοτάτων χρόνων έως και σήμερον, αποτελεί απλό οργανικό τμήμα της όλης πολιτικής και πολιτισμικής υποστάσεως των κοινοτήτων των Ελλήνων Εθνικών. Η Ελληνική Εθνική Θρησκεία είναι παρούσα στην Φιλοσοφία, την Τέχνη, το Θέατρο, την Μουσική, την Όρχηση ή σε αυτή την ίδια την πολιτική και κοινωνική καθημερινή Πράξη («Έθος»), τα οποία στο σύνολο αποτελούν αυτό που αποκαλούμε Παράδοση.
Πολυθεϊστική: Διότι δέχεται τον φυσικό νόμο της υποχρεωτικής πολλαπλότητος τού Είναι. Ο «αναδυθείς αφ’ εαυτού» Κόσμος αποτελεί την μόνη υπαρκτή πραγματικότητα, το Όντως Ον. Το (όποιο) δημιουργικό αίτιο βρίσκεται εντός του Κόσμου, οι δε Θεοί, όντα και όχι πρόσωπα, αποτελούν αθάνατα οργανικά τμήματα αυτού, με αποστολή τους την διατήρηση της θαυμαστής του ευταξίας.
Ιστορικώς και κοινωνικώς γνωστή: Διότι ως το κυριότερο συστατικό του αρχαίου Ελληνικού Πολιτισμού, είναι με την αρχαία επίσημη πολιτειακή μορφή της, γνωστή σε κάθε πεπαιδευμένο άνθρωπο της γης, το ίδιο και με την σημερινή της μορφή τουλάχιστον σε όλους τους ασχολούμενος με τα πολιτισμικά και θρησκευτικά πράγματα μετά την δημόσια επανεμφάνισή της, ως έχουσα φανερά τα νομιζόμενα («δόγματα») αυτής, καθώς και εκθέτουσα δημοσίως την λατρεία και τα διδάγματα της, για δε την διάδοσή της δεν χρησιμοποιεί μέσα ανελεύθερα και μάλιστα αντίθετα προς το ελεύθερο πνεύμα της ανεξιθρησκίας.
Ζώσα: Διότι παρά τους εξοντωτικούς διωγμούς που υπέστη, με αποτέλεσμα να περάσει σε υποχρεωτικό καθεστώς αφανείας, σε χρονικά σημεία διαφορετικά ανά περιοχή, κυρίως ανάμεσα στον 5ο και τον 10ο αιώνα μετά την απαρχή της χριστιανικής χρονολογήσεως, πάντοτε απέδειξε έκτοτε, αυτήν την διαχρονική και ιστορικώς τεκμηριωμένη συνεχή ύπαρξή της κάθε φορά, που οι γενικότερες συνθήκες επέτρεψαν την δημοσία έκφραση αυτής.
Εθνική: Διότι αναγνωρίζει το δικό της ιδιαίτερο Εθνικό Πάνθεον και το δικό της ιδιαίτερο σώμα κοσμογονικών αφηγήσεων, αντανακλά δε αποκλειστικώς την Κοσμοαντίληψη, τον Τρόπο και την Παράδοση του Έθνους των Ελλήνων από τη απώτατη αρχαιότητα έως την εποχή που αυτό υπέστη διωγμούς από την ανατολική Ρωμαϊκή αυτοκρατορία.
Αυτόχθων: Διότι αυτή διεμορφώθη θεολογικώς και λατρευτικώς «φυσικώ τω τρόπω» μέσα από τις χιλιετίες στον πολύ συγκεκριμένο γεωγραφικό χώρο, όπου έζησε και μεγαλούργησε το ελεύθερο Ελληνικό Έθνος, όντας μία ιδιαίτερη και μοναδική Θρησκεία, σύμφυτος με όλα τα στοιχεία της Ελληνικότητος και απολύτως σύμφωνη με τον ιδιαίτερο χαρακτήρα της πατρίδος και μητρίδος γής των Ελλήνων, καθώς και με την ιδιαίτερη ιδιοσυγκρασία των ανθρώπων που την κατοίκησαν, δηλαδή των Ελλήνων.
Φυσική: Διότι δεν έχει ιδρυθεί υπό ενός ανθρώπου αλλ’ αντιθέτως η Θεολογία και η Λατρευτική της διεμορφώθησαν «φυσικώ τω τρόπω» και λογικώς, διά μέσου πολλών χιλιετιών συστηματικής παρατηρήσεως του Κόσμου και συνεχούς εξασκήσεως στην εγγύτητα προς τους Θεούς υπό αμετρήτων πνευματικών και καλλιεργημένων ανθρώπων, υψηλοτάτου διανοητικού επιπέδου, αφού άλλωστε εκείνοι και μόνον εκείνοι εθεμελίωσαν και ανέπτυξαν το Ελληνικό πολιτισμικό θαύμα. Ως τέτοια, δηλαδή Φυσική, η Ελληνική Εθνική Θρησκεία εσεβάσθη πάντοτε και εξακολουθεί να σέβεται όλες τις προγενέστερες παραδόσεις, πεποιθήσεις και πρακτικές αυτής, πλην όμως, χωρίς να είναι αιχμάλωτος «ορθοδοξιών» και «ιερών γραφών», παραμένει αυτή δυναμική και εξελισσομένη και ποτέ δεν ευρίσκεται εις αναντιστοιχία προς το εκάστοτε ηθικό, γνωστικό και εν γένει πολιτισμικό περιβάλλον των θρησκευτών της.
Προαιώνια: Διότι η λατρεία αυτής ασκείται από αρχαιοτάτων χρόνων, οι οποίοι χάνονται στην αχλύ της απωτάτης προϊστορίας, έως και σήμερα και συνεπώς είναι αρχαιοτέρα από κάθε άλλη «γνωστή» ή μη γνωστή Θρησκεία της πατρίδος μας.
Οργανική: Διότι αυτή δεν αποτελεί διαχωρισμένη Θρησκεία, ούτε υπηρετείται από επαγγελματικό ιερατείο, αλλά από αρχαιοτάτων χρόνων έως και σήμερον, αποτελεί απλό οργανικό τμήμα της όλης πολιτικής και πολιτισμικής υποστάσεως των κοινοτήτων των Ελλήνων Εθνικών. Η Ελληνική Εθνική Θρησκεία είναι παρούσα στην Φιλοσοφία, την Τέχνη, το Θέατρο, την Μουσική, την Όρχηση ή σε αυτή την ίδια την πολιτική και κοινωνική καθημερινή Πράξη («Έθος»), τα οποία στο σύνολο αποτελούν αυτό που αποκαλούμε Παράδοση.
Πολυθεϊστική: Διότι δέχεται τον φυσικό νόμο της υποχρεωτικής πολλαπλότητος τού Είναι. Ο «αναδυθείς αφ’ εαυτού» Κόσμος αποτελεί την μόνη υπαρκτή πραγματικότητα, το Όντως Ον. Το (όποιο) δημιουργικό αίτιο βρίσκεται εντός του Κόσμου, οι δε Θεοί, όντα και όχι πρόσωπα, αποτελούν αθάνατα οργανικά τμήματα αυτού, με αποστολή τους την διατήρηση της θαυμαστής του ευταξίας.
Ιστορικώς και κοινωνικώς γνωστή: Διότι ως το κυριότερο συστατικό του αρχαίου Ελληνικού Πολιτισμού, είναι με την αρχαία επίσημη πολιτειακή μορφή της, γνωστή σε κάθε πεπαιδευμένο άνθρωπο της γης, το ίδιο και με την σημερινή της μορφή τουλάχιστον σε όλους τους ασχολούμενος με τα πολιτισμικά και θρησκευτικά πράγματα μετά την δημόσια επανεμφάνισή της, ως έχουσα φανερά τα νομιζόμενα («δόγματα») αυτής, καθώς και εκθέτουσα δημοσίως την λατρεία και τα διδάγματα της, για δε την διάδοσή της δεν χρησιμοποιεί μέσα ανελεύθερα και μάλιστα αντίθετα προς το ελεύθερο πνεύμα της ανεξιθρησκίας.
Ζώσα: Διότι παρά τους εξοντωτικούς διωγμούς που υπέστη, με αποτέλεσμα να περάσει σε υποχρεωτικό καθεστώς αφανείας, σε χρονικά σημεία διαφορετικά ανά περιοχή, κυρίως ανάμεσα στον 5ο και τον 10ο αιώνα μετά την απαρχή της χριστιανικής χρονολογήσεως, πάντοτε απέδειξε έκτοτε, αυτήν την διαχρονική και ιστορικώς τεκμηριωμένη συνεχή ύπαρξή της κάθε φορά, που οι γενικότερες συνθήκες επέτρεψαν την δημοσία έκφραση αυτής.
Εθνική: Διότι αναγνωρίζει το δικό της ιδιαίτερο Εθνικό Πάνθεον και το δικό της ιδιαίτερο σώμα κοσμογονικών αφηγήσεων, αντανακλά δε αποκλειστικώς την Κοσμοαντίληψη, τον Τρόπο και την Παράδοση του Έθνους των Ελλήνων από τη απώτατη αρχαιότητα έως την εποχή που αυτό υπέστη διωγμούς από την ανατολική Ρωμαϊκή αυτοκρατορία.
(Πηγή: Το Υπόμνημα του Υπάτου Συμβουλίου των Ελλήνων Εθνικών προς την Ελληνική Πολιτεία για την θεσμική αναγνώριση της Ελληνικής Εθνικής Θρησκείας)