ΔΙΟΤΙ αυτή ήταν Μη δογματική: εσέβετο δηλαδή την αυτονομία του ατόμου να επιλέγει το δικό του ψυχικό μονοπάτι και απέκλειε την τοποθέτηση “εξ αποκαλύψεως” ιερών βιβλίων ή αυθεντών, υψηλότερα από το εσωτερικό φώς της καθοδηγήσεως ενός εκάστου των ανθρώπων... ΔΙΟΤΙ αυτή ήταν Φυσιολατρευτική: έβλεπε δηλαδή το Θείο να ενυπάρχει μέσα σε όλες τις εκδηλώσεις της Φύσεως, εσέβετο την Μάνα Γή που μας φιλοξενεί στην αγκαλιά της και μας ταϊζει, εσέβετο όλα τα “περιβάλλοντα πράγματα”...
ΔΙΟΤΙ ήταν Πολυθεϊστική: εσέβετο δηλαδή την ποικιλία των θρησκευτικών μύθων, συμβόλων και άπειρων μορφών του θείου, θεωρώντας τις τελευταίες, ως φυσικό αποτέλεσμα της διαχύσεως του Θεού μέσα στις αμέτρητες λειτουργίες και εκδηλώσεις της Φύσεως...
ΔΙΟΤΙ ήταν Τελειωτική: εθεωρούσε δηλαδή πολύ σημαντική την αξιοπρέπεια, αλλά και την διεύρυνση των πνευματικών, συναισθηματικών και ψυχικών ικανοτήτων τής ράτσας των ανθρώπων...
ΔΙΟΤΙ ήταν Εορταστική και Ενθουσιώδης: έδινε δηλαδή ιδιαίτερη έμφαση στην απόλαυση της ζωής, στην ιερότητα, τού, αφορισμένου στις ημέρες μας, “εδώ και τώρα” και εβάθαινε την σύνδεση των ανθρώπων με το Θείο και την Φύση και όχι μέσα από συντριβή και ταπείνωση, αλλά μέσα από τελετουργίες, μυθοπλασία, χορό, μουσική και συλλογικές εορτές...
Ομιλούμε υπέρ της Αρχαίας Ψυχής, υπέρ των ιερών προγόνων μας και υπέρ των Πατροπαραδότων και Μητροπαραδότων Ελλήνων Θεών,
ΔΙΟΤΙ μόνο αυτοί ήταν που έδωσαν το μεγαλειώδες τους Φώς σε τούτο τον μικρό, αλλά προικισμένο τόπο, επειδή πριν από o,τιδήποτε ή οποιονδήποτε άλλο, είναι αυτοί που δικαιούνται να πνέουν στον ελεύθερό του αέρα.
(Δημοσιεύθηκε στο περιοδικό “Διιπετές”, τεύχος 3, φθινόπωρο του “1992”)