Η ΕΘΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

Κανένας τύραννος δεν θα μας δώσει ποτέ μία έγκυρη εικόνα της τυραννίας του. Για κάτι τέτοιο οφείλει κανείς να απευθύνεται μάλλον στα θύματά του.

Κανείς επίσης επίδοξος παγκοσμιοποιητής και ομογενοποιητής των ανθρώπων δεν θα μας πει τι είναι κακό για μία ανθρωπότητα που εξ ορισμού, όπως όλες οι βιολογικές κατηγορίες, οφείλει να είναι πολύμορφη και πολύτροπη. Γι’ αυτό οφείλει κανείς να απευθύνεται σε όσα από τα θύματά του μπορούν ακόμα να μιλήσουν, δηλαδή σε εκείνους που δεν έχουν εντελώς τσαλακωθεί από αυτόν.

Η φυσική και άρα μόνη υγιής κατάσταση της ανθρωπότητας είναι το να εκδηλώνει τον εαυτό της μέσα από μία εξαιρετική ποικιλία «εθνών», μέσα από μία πολυποίκιλη «Εθνόσφαιρα». Όλες οι άλλες μορφές ανθρωπότητας κουβαλούν μέσα τους την αρρώστια, ή εν τέλει εκείνο που οι πρόγονοί μου περιέγραψαν πολύ σοφά ως «Ύβρι».

Η «Ύβρις» κυριαρχεί εδώ και αιώνες επάνω στην ανθρωπότητα γιατί εδώ και αιώνες δύο παράλληλες και συμπληρωματικές κοσμοθεωρίες και Θρησκείες ομογενοποίησαν με χρήση εξαιρετικής ποσότητας βίας αμέτρητα «έθνη» κάτω από διάφορες ονομασίες ή απορροές του Εθνικού Θεού των Ιουδαίων Ιαχωβά. Ο εκχριστιανισμός και ο εξισλαμισμός των «εθνών», ήταν ίσως το καταστρεπτικότερο γεγονός ολόκληρης της ανθρώπινης Ιστορίας.

H ρίζα της λέξης «έθνος» είναι το «έθος». Η σημασία του όρου «Έλληνας», για να έλθουμε τώρα στα ημέτερα, τον καιρό που το έθνος των Ελλήνων ήταν ζωντανό, συνειδητό και ελεύθερο, ήταν το ότι εκείνος που χαρακτηριζόταν έτσι συμμετείχε σε ένα συγκεκριμένο έθος που συμπεριλάμβανε ως οργανικά και αναπόσπαστα τμήματά του ένα ομοίως συγκεκριμένο αξιακό σύστημα, μία ομοίως συγκεκριμένη κοσμοαντίληψη και μία ομοίως συγκεκριμένη Θρησκεία.

Όταν κάποτε βρέθηκε άοπλο, αμέριμνο και άρα ανίσχυρο το έθνος των Ελλήνων, έχοντας ωστόσο επικρατήσει πολιτισμικά σε όλον τον τότε γνωστό κόσμο, δέχθηκε μία άτιμη, πολύπλευρη και πρωτοφανή για τα τότε δεδομένα επίθεση και τσακίστηκε τόσο σε επίπεδο πολιτισμού και θεσμών, όσο και σε επίπεδο φυσικών σωμάτων. Το όνομα των Ελλήνων δαιμονοποιήθηκε και ποινικοποιήθηκε και τα σεβάσματά τους βεβηλώθηκαν και καθυβρίστηκαν, οι δε έξωθεν εισβολείς σχεδίασαν ακόμα και την εξαφάνιση της ίδιας της μνήμης τους από την Ιστορία. Επειδή όμως κάτι τέτοιο, δεδομένου του τεράστιου πολιτισμικού μεγέθους των στοχευόμενων αλλά και της εξαιρετικής αντοχής των φυσικών σωμάτων τους μέσα στους αιώνες, αποδείχθηκε τόσο απίθανο πράγμα όσο είναι και η ανάσταση εκ νεκρών, οι «έξωθεν» πολύ σύντομα κατέφυγαν σε άλλα μέσα.

Με την βοήθεια παλαιών Καππαδοκών και Σύριων μαστόρων πέρασαν στην προσπάθεια ιδιοποίησης στοιχείων του πολιτισμού των Ελλήνων για να δείξουν τάχα ότι τώρα αυτοί συνέχιζαν μία αρχαία Εθνική Παράδοση που αυτοί οι ίδιοι είχαν καταστρέψει και της οποίας τους κανονικούς συνεχιστές παρουσίαζαν με θράσος ως δήθεν ανίκανους να διαχειρισθούν την σοφία που οι παλαιοί πρόγονοί τους τούς είχαν κληροδοτήσει. Το νόμιμο και αυθεντικό παρουσιαζόταν τώρα ως δήθεν «διαβολικό» ή «καθυστερημένο» και οι απόγονοι μάθαιναν να μισούν τους προγόνους, γίνονταν γενίτσαροι και δουλικοί υπηρέτες των ξένων που τους είχαν με την βία και την απατεωνιά επιβληθεί.

Οι Έλληνες καταδικάστηκαν έκτοτε να ζουν σε μία αντεστραμμένη πραγματικότητα και να θεωρούν πατέρες και αδελφούς τούς χειρότερούς τους εχθρούς. Όταν μάλιστα από ένα καπρίτσιο της Ιστορίας βρέθηκαν κάποτε να είναι πάλι ημι-ελεύθεροι, στοιχειωδώς αξιοπρεπείς, αλλά κυρίως επώνυμοι στα νόμιμα εδάφη τους, νέοι Έλληνες σε ένα κράτος που μόνο του επέλεξε να λέγεται Ελληνικό, οι «έξωθεν» είχαν φροντίσει να ταυτισθούν πλήρως με την ίδια την ύπαρξη των Ελλήνων, επιβάλλοντας μία απροκάλυπτη θεοκρατία σε όλες τις σφαίρες της ατομικής και συλλογικής καθημερινής ζωής.

Αυτοί οι «έξωθεν» έχουν κατεξευτελίσει την Ελλάδα, την πατρίδα μου, χρησιμοποιώντας την μόνο ως όχημα συνέχισης του σκοτεινού Βυζαντίου, ως όχημα συνέχισης των θεοκρατικών αλλά και ασιατικών ηθών, που πάει να πει της δουλικότητας, της καθυστέρησης, της κουτοπονηριάς, της πνευματικής κλειστότητας και, φυσικά, της μισαλλοδοξίας. Από τρόμο μπροστά στην πιθανότητα σύγκρισής τους με τον Εθνικό Ελληνισμό, έχουν μεθοδευμένα φροντίσει να τον δυσφημίσουν όσο γίνεται περισσότερο και να σπείρουν στους Νεοέλληνες την χειρότερη παραπληροφόρηση περί αυτού ή να αποσιωπήσουν εντελώς τις πιο σημαντικές πλευρές του. Τα Ιερά των πραγματικών Ελλήνων παραμένουν άμορφα ερείπια, ενώ κάποια άλλα καταστρέφονται συστηματικά για να καλυφθούν με εκτρωματικά οικοδομήματα εργολάβων ή παπάδων και μέχρι το 1992 που εξέδωσα το πρώτο μου βιβλίο, όλη η νεοελληνική Γραμματεία έδειχνε απελπιστικά άτολμη, αδιάφορή ή ακόμα και εχθρική απέναντι στην ιδέα τού να μιλήσει κανείς θετικά για την πιο ανθρωπιστική και λογική Θρησκεία και Εθνική Παράδοση που εμφανίστηκε ποτέ επάνω στην γη και δεν είναι άλλη από την Ελληνική.

Πηγή: Βλάσης Ρασσιάς, "Εθνος, Εθνισμός, Εθνοκράτος, Εθνικισμός", β έκδοση, Αθήνα 2006